جان بی جمال جانان میل جهان ندارد ۱۲۶

«««««🍷می‌بهـا»»»»» غزل نمره ۱۲۶ مفعول و فاعلاتن مفعول و فاعلاتن جان بی جمال جانان ميل جهان ندارد هر کس که اين ندارد حقا که آن (جان) ندارد با هيچ کس نشانی زان دلستان نديدم يا من خبر ندارم يا او نشان ندارد هر شبنمی در اين ره صد بحر آتشين است دردا که اين معما شرح و بيان ندارد سرمنزل فراغت (قناعت) نتوان ز دست دادن ای ساروان فروکش کاين ره کران ندارد چنگ خميده‌قامت می‌خواندت به عشرت بشنو که پند پيران هيچت زيان ندارد ای دل طريق رندی از محتسب بياموز مست است و در حق او کس اين گمان ندارد احوال گنج قارون کايام داد بر باد در گوش دل (گل) فروخوان تا زر نهان ندارد (با غنچه بازگویید تا زر نهان ندارد) گر خود رقيب شمع است اسرار از او بپوشان کان شوخ سربريده بند زبان ندارد کس در جهان ندارد يک بنده همچو حافظ زيرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations