برید باد صبا دوشم آگهی آورد ۱۴۷

«««««🍷می‌بهـا»»»»» غزل نمره ۱۴۷ مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن نسيم (برید) باد صبا دوشم آگهی آورد که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد به مطربانِ صبوحی دهيم جامه‌ی چاک بدين (بر این) نويد که باد سحرگهی آورد نسیم زلف تو شد خضر راه من در عشق (همی رويم به شيراز با عنايت (دوست) بخت) زهی رفیق که بختم به همرهی آورد بيا بيا که تو حور بهشت را رضوان در اين جهان ز برای دل رهی آورد به جبر خاطر ما کوش کاين کلاه نمد بسا شکست که با (در، بر) افسر شهی آورد چه ناله‌ها که رسيد از دلم به خرمن (خرگه) ماه چو ياد عارض (به یاد تا رخ) آن ماه خرگهی آورد رساند (رسید) رايت منصور بر فلک حافظ که (چو) التجا به جناب شهنشهی آورد Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations